Gidenlerin ardından...
Gözleri açmalı, uyuşukluktan uyanmalı...Hemen...
... Kendi karanlığımızla yüzleşirken ve dönüştürürken fark ediyoruz bu ülkeyi, bu dünyayı bizim bu hale getirdiğimizi… Öldürülen, tecavüze uğrayan insanlara tepki vermeyerek, açlık sınırında yaşamaya susarak, birileri bizimle alenen dalga geçerken tv ekranlarında, boş vererek…
Kendimizi bil’mediğimiz için geliyor tüm bunlar başımıza… Varlığımızı dahi fark etmediğimiz ve onurlandırmadığımız için… Yüzyıllık Yalnızlık’ ta olduğu gibi birden kaybolmayı mı bekliyoruz, hiç olmamışız gibi?
Şimdi zorla da olsa dönüştürülüyoruz. İyice gözümüzü çıkarmaya başlayan adaletsizlik karşısında susmak zor geliyor. Daha her şeyin başındayken, ilk fark ettiğimiz anda yapmadığımız her şey, tepki vermediğimiz her olay çığ olup üzerimize düşmek üzere… Bize dokunmayan yılanlar binlerle yaşıyor ve artık hepimize yetecek kadar çoklar…
Meşhur bir kurbağa hikayesi vardır. Der ki, bir kurbağayı kaynar su dolu tencereye atarsanız ne olur? Çığlığı basar ve acıyla kaçar. Ama soğuk su dolu tencereye koyar da, suyu yavaş yavaş ısıtırsanız kurbağa kendi vücut ısısını arttırır, suyun ısındığını fark etmez ve patlayarak ölür.
Yani kurbağa diyor ki; KANIKSAMAYIN, ALIŞMAYIN, NORMAL GÖRMEYİN…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder